W Zborowskiem stoi – trzeba wyraźnie podkreślić, jeszcze stoi – budynek, ostatni z czterech będących kiedyś fabryką fajek glinianych. Nawet ulica, przy której się znajduje obiekt jest zabytkowa – Fabryczna, podobnie jak cała ta cześć wsi od ponad dwustu lat zwana Na Fabryce.

Pałac w Kochanowicach – klasycystyczny pałac wybudowany w Kochanowicach na początku XIX wieku.

Pałac został wybudowany na planie prostokąta, o dwóch kondygnacjach z mansardowym dachem. Jedenastoosiowa fasada posiada centralny, trzyosiowy i trzykondygnacyjny ryzalit z dekoracją w postaci pilastrów i lizen.

Właścicielem pałacu w latach 1817–1928 była rodzina von Aulock, których kartusz herbowy zachował się nad wejściem do budynku. W 1929 roku, kręgowy Urząd Ziemski w Katowicach dokonał parcelacji majątku. W 1932 w pałac zaadaptowano na potrzeby oświatowe i otwarto sześcioklasową szkołę podstawową wraz z jednoklasową szkołą dokształcającą. Po II wojnie światowej, w murach pałacu urządzono szkołę podstawową oraz gimnazjum.

Zespół „Śląsk” powstał 1 lipca 1953 roku. Swój wyjątkowy charakter zawdzięcza założycielowi i twórcy Stanisławowi Hadynie - śląskiemu kompozytorowi i literatowi. Dziś „Słoneczna Republika” nosi imię swego długoletniego dyrektora generalnego i artystycznego. Rozwój Zespołu tworzyła także Elwira Kamińska - baletmistrz, choreograf i kierownik artystyczny. Wspólnie odcisnęli piętno, które zadecydowało o odmienności i oryginalności jednego z największych na świecie zespołów artystycznych, sięgających do bogactwa narodowego dziedzictwa kulturowego oraz spuścizny regionalnej.

Zespół przez dziesięciolecia dąży do perfekcji i najwyższej maestrii. Obecnie to instytucja kultury o ogromnych możliwościach wykonawczych, realizująca ok. 120 koncertów rocznie. „Śląsk” tworzy łącznie blisko 300 osób, z czego ponad sto należy do zespołu artystycznego, składającego się z chóru, baletu i orkiestry. Ten wielki Ambasador Polskiej Kultury wystąpił przeszło 8 tysięcy razy dla ponad 25 milionów widzów w 44 krajach, na pięciu kontynentach. Repertuar „Śląska” to wielka skarbnica polskiej kultury, z której Zespół czerpie inspiracje już przeszło sześć dekad. W swojej bogatej ofercie posiada programy galowe, wokalno-instrumentalne, edukacyjne, okolicznościowe, a także niepowtarzalne widowiska.

Ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna Na Brzozę (7 km) rozpoczyna się przy leśniczówce w Lubockiem, a kończy w Pawełkach przy Schronisku Młodzieżowym. Na jednym z przystanków turyści mogą podziwiać z wieży widokowej niezwykły pomnik przyrody - stanowisko prawie 100-letniego różanecznika katawbijskiego, zajmujące obszar 0,46 ha.

Ciasna, podobnie jak Zborowskie, znajdowała się na obszarze parafii lubeckiej i jeszcze na krótko przed wkopaniem kamieni na nowej granicy między Niemcami i Polską niektórzy jej mieszkańcy łudzili się, że wszystko zostanie po staremu i nie każą im chodzić do budującego się już kościoła w Zborowskiem. Ponieważ jednak granica stała się w roku 1922 faktem dokonanym a nieuchronne stało się również przyłączenie do nowej parafii. Ciasna weszła w skład kuracji w Zborowskiem, dla której jednostką nadrzędną stał się dekanat oleski (Archipresbyterat Rosenberg) z trzynastoma parafiami.

KOŚCIÓŁ ZAMKOWY

Najstarszym koszęcińskim kościołem był tzw. kościół zamkowy pw. Matki Bożej Wniebowziętej i śś. Męczenników Dionizego i Witalisa. Jego budowę w 1609 roku rozpoczął właściciel Koszęcina Andrzej Kochcicki. Przechodząc jednak na luteranizm i popierając Szwedów w wojnie trzydziestoletniej (1618-1648) nie dokończył budowy, a zlicytowany majątek kupił Mikołaj Filip von Rauthen. On to zakończył budowę kaplicy i całego kompleksu pałacowego. 29 lipca 1647 bp wrocławski Karol Franciszek Neander poświęcił kościół. Przy tej okazji ustalono też, że obowiązek utrzymania kaplicy i jej kapelana miał spoczywać na właścicielu zamku. W myśl fundacji ustanowionej przez hr. von Rauthena roztaczał on opiekę religijną nad poddanymi. W 1791 roku fundację, potwierdzając jej moc w sądzie w Brzegu, odnowił królewski radca handlowy hr. Teodor Muetzel. Pozwalała ona koszęcińskim katolikom każdorazowo odwoływać się do sądów, wtedy gdy ich prawa były łamane przez protestanckich właścicieli. Kaplica zamkowa była w rękach katolików do 1908 roku. Wtedy to na mocy ustaleń po wybudowaniu nowego kościoła parafialnego, przeszła w posiadanie protestantów, którymi opiekował się każdorazowy pastor ewangelicki z Piasku.

Kościół Świętego Jakuba Starszego Apostoła w Lubszy - murowana świątynia w Lubszy, wzniesiona w II połowie XIV w. lub na przełomie wieków XIV i XV, na miejscu drewnianego. Został on wzniesiony z kamienia pochodzącego z głazów narzutowych, które pozostawił wycofujący się lodowiec. Cały kościół, prócz wieży został otynkowany. Kościół jest orientowany. Zbudowany został w stylu gotyckim z cechami renesansowymi, które zostały wprowadzone w późniejszym czasie. Pierwotnie cały dach pokryty był gontami. Teren kościoła w 1827 r. powiększono o nowy cmentarz.

Kościół rzymskokatolicki w dekanacie Lubliniec, diecezji gliwickiej. Znajduje się na granicy Lublińca i wsi Jawornica, jednak administracyjnie należy do Jawornicy w gminie Kochanowice.

Pałac Ludwika Karola von Ballestrema znajdujący się w miejscowości Kochcice w powiecie lublinieckim w województwie śląskim.

Kochcice i przylegający do nich majątek ziemski zostały nabyte przez Franciszka von Ballestrema na przełomie XIX i XX wieku. Ofiarował je swojemu synowi, Karolowi Ludwikowi von Ballestremowi, na którego polecenie w latach 1903-1909 zbudowano pałac w stylu neobarokowym. Wokół pałacu założono park – od północy w typie angielskim z dwoma zarybionymi stawami i bogatym drzewostanem, a od południa w stylu francuskim. Ponadto zbudowano gorzelnię i stajnię dla 30 koni. Hrabia Ballestrem uciekł z Górnego Śląska w 1945 roku. Pałac trafia w ręce miejscowej ludności i żołnierzy radzieckich, zostaje ograbiony z dzieł sztuki i częściowo zniszczony. Do roku 1952 w pałacu mieścił się ośrodkiem kolonijnym. Do roku 1962 był ośrodkiem szkolenia Kadr Rolniczych.

Od 20 marca 1963 roku w pałacu funkcjonuje Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji. Pałac jest zachowany w dobrym stanie. Dyrekcja Ośrodka została nagrodzona w 1992 roku Złotym Medalem Ministra Kultury i Sztuki za utrzymanie przypałacowego parku. W sąsiedztwie parku znajduje się kilka budynków gospodarczych z lat 1902-1903.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku - kościół w Lubecku, od 1994 sanktuarium maryjne z niewielkim obrazem Matki Boskiej o charakterze medalionu.

Kościół wzmiankowany jest od XIV wieku, gdzie wówczas istniała parafia, do której należały miejscowości Ciasna i Zborowskie. Ze względu na ponad dwustuletnią tradycję pielgrzymowania do tego kościoła mieszkańców Górnego Śląska, w roku 1994 biskup Jan Wieczorek ustanowił ten kościół sanktuarium.