Kościół parafialny w Sierakowie Śląskim  pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła, położony za wsią około 2 km na wschód, z całą pewnością istniał już przed faktem utworzenia w Sierakowie parafii. Był on filialnym kościołem parafii w Lubecku. Pierwotnie budowla była drewniana i powstała prawdopodobnie w początkach XVII wieku. Wizytator z roku 1688 nazywa ją „antiqua et obscura”. Przyjęcie więc na czas powstania początek wieku XVII względnie koniec XVI w tym określeniu ma poniekąd swoje uzasadnienie.

Panoramę wsi wieńczy neobarokowy kościół parafialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego  wybudowany w latach 1922-1923. Pod przewodnictwem miejscowego Proboszcza parafianie podejmują wiele inicjatyw służących odnowie wsi oraz zachowaniu dziedzictwa kulturowego historycznego miejscowości. Duża część tych działań np. obchody tradycyjnych świąt, dożynki wiejskie, realizowana jest na terenie otaczającym Kościół Parafialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego, a część  również w samym kościele. Z tego punktu widzenia kościół i otaczający go teren posiadają szczególne znaczenie dla zaspokajania potrzeb społeczno-duchowych mieszkańców wsi Zborowskie. Ze względu na cechy funkcjonalno-przestrzenne  terenu, na którym znajduje się kościółek jak i sam zabytkowy charakter tej świątyni i kościół i teren mogą w jeszcze większym stopniu realizować potrzeby lokalnej społeczności. 

Na temat historii Ciasnej zachowało się bardzo niewiele wiadomości. Wioska najprawdopodobniej powstała w szesnastym stuleciu, choć pierwsze informacje na jej temat pochodzą dopiero z XVII w., kiedy to należała do rodziny von Schick. W 1669 r. miał miejsce ślub Jerzego Ernesta von Schick, właściciela Ciasnej z Dorotą, córką Mikołaja juniora von Frankenberg-Proschlitz. W XVIII w. miejscowy majątek znalazł się w posiadaniu rodu von Koschitzki.

Następni znani właściciele Ciasnej to Frankenbergowie z domu Wąsice (Wundschuetz): kapitan wojsk pruskich Karol Ewald Moryc (1769-1828) i jego syn Herman Juliusz Moryc Wolf (ur. 1802 r.). Na przełomie XIX i XX w. majątek zakupili Kitzingowie, którzy na początku dwudziestego stulecia w miejscu wcześniejszej budowli wznieśli istniejący do dziś pałac.