Najstarszym zapisem, świadczącym o istnieniu lublinieckiego kościoła, jest krótkie stwierdze­nie, które znalazło się w części „C” Registrum Wyadsense (Rejestr Ujazdowski), stanowiącej rozdział „Liber fundationis episkopatus Wratislaviensis” – tj. Księgi uposażenia (dochodów) biskupstwa wroc­ławskiego z tytułu dziesięciny płaconej przez wsie i miasta określone w tej księdze. Część „C” owej księgi, to rejestr sporządzony w miejscowości Ujazd, która – wraz z okolicznymi terenami położonymi w pobliżu Góry Św. Anny – była własnością biskupstwa wrocławskiego. Pozycja 208 tego rejestru, to łaciński zapis: ”208 item in Lublin – sunt XXX mansi solventes fertones exteptis marcis, quas habet ecclesia”, co w wolnym tłumaczeniu na język polski znaczy: „jest 30 łanów uprawnych przynoszących dochód oprócz tych, które miał kościół…”. Księga, z której pochodzi powyższy fragment była tworzona w okresie od 1295 do 1305 roku. Wynika z tego, że w Lublińcu (najstarsza nazwa Lublin), co najmniej od tego okresu, istniał kościół.

W niedzielę 8 listopada 1936 roku obchodzono uroczyście 600-lecie kościoła parafialnego św. Mikołaja w Lublińcu. Niestety, nie wiadomo jaki dokument przyjęto za podstawę do ustalenia rocznicy.

Warto zobaczyć Stare Miasto wraz z Rynkiem – placem Konrada Mańki, który początkowo miał kształt prostokąta położonego na osi wschód-zachód. Na patrona placu wybrano działacza harcerskiego i członka konspiracyjnej organizacji „Orzeł Biały”, który za swą działalność został aresztowany i skazany na śmierć przez okupanta hitlerowskiego w 1942 r.

Adaptacja miejskiego lasu na potrzeby rekreacji mieszkańców rozpoczęła się w latach 70-tych XIX wieku. Wtedy wytyczono pierwsze ścieżki, zbudowano krąg taneczny „Grzybek”, stoły i ławki. Szczególnie lubianym miejscem spacerowiczów była grobla obsadzona dębami, niektóre z nich liczą już 300 lat. Przed I wojną światową utworzono boisko sportowe, staw kąpielowy wraz z kabinami, kanał z mostkiem oraz plac zabaw dla dzieci.