Na temat historii Ciasnej zachowało się bardzo niewiele wiadomości. Wioska najprawdopodobniej powstała w szesnastym stuleciu, choć pierwsze informacje na jej temat pochodzą dopiero z XVII w., kiedy to należała do rodziny von Schick. W 1669 r. miał miejsce ślub Jerzego Ernesta von Schick, właściciela Ciasnej z Dorotą, córką Mikołaja juniora von Frankenberg-Proschlitz. W XVIII w. miejscowy majątek znalazł się w posiadaniu rodu von Koschitzki.

Następni znani właściciele Ciasnej to Frankenbergowie z domu Wąsice (Wundschuetz): kapitan wojsk pruskich Karol Ewald Moryc (1769-1828) i jego syn Herman Juliusz Moryc Wolf (ur. 1802 r.). Na przełomie XIX i XX w. majątek zakupili Kitzingowie, którzy na początku dwudziestego stulecia w miejscu wcześniejszej budowli wznieśli istniejący do dziś pałac.

Od połowy XVII wieku przez kolejne trzy stulecia jeżowianie należeli do parafii w Sierakowie, a jeszcze wcześniej do Lubecka. Proboszczom lubeckim i sierakowskim świadczyli snopowe – inaczej dziesięcinę, znaną też tutaj jako podatek kościelny w pieniądzu i zbożu. Czynili tak do roku 1871, kiedy razem z mieszkańcami Sierakowa, Molnej, Wędziny i Panoszowa wykupili swoje zobowiązanie za ogólną sumę 1280 talarów. Zgodnie z urzędowym cennikiem (nie było „co łaska”) płacili również za różnorodne czynności duszpasterskie np. od chrztu 4 srebrne grosze czyli czeskie, od ślubu drugiej klasy 1 talar (ok. 32 grosze), od pogrzebu trzeciej klasy – 15, czwartej – 6 czeskich (połowa XVIII wieku). Parafianie przekazywali też kościołowi pieniądze w formie tzw. Fundacji, czyli kwot podlegających normalnemu oprocentowaniu, z czego ksiądz otrzymując pewną część zobowiązany był odprawić określoną ilość mszy.

W Zborowskiem stoi – trzeba wyraźnie podkreślić, jeszcze stoi – budynek, ostatni z czterech będących kiedyś fabryką fajek glinianych. Nawet ulica, przy której się znajduje obiekt jest zabytkowa – Fabryczna, podobnie jak cała ta cześć wsi od ponad dwustu lat zwana Na Fabryce.