Park zlokalizowany jest w  północnej części miejscowości. Pałac stanowi zamknięcie osi widokowej drogi prowadzącej do Woźnik. Całość składa się z dwóch części: zachodniej i wschodniej, pomiędzy którymi znajdują się stawy. Bezpośrednio wokół pałacu znajduje się wyraźnie starsza część parku.

Istnieją pewne niezgodności co do czasu powstania obiektu. Katalog zabytków sztuki w Polsce z 1961 roku podaje 1696 rok jako datę budowy kościoła . Według Bernarda Szczecha, badacza historii ziemi woźnickiej który przeanalizował dokumenty źródłowe, jest to jedynie data remontu kościoła, zaś najstarsza wzmianka pochodzi już z 1497 roku, kiedy to pan dziedziczny na Woźnikach podarował kościołowi św. Katarzyny niwy i łąkę na Staromieściu "za kaplicą". Ten sam historyk odwołuje się do zapisów księdza Zgorkowica z 1664 roku, który zakładając swoja księgę na wstępie podał informacje, że wiara katolicka wszczepiona na ziemi woźnickiej od wieków najpierw przez kościół św. Walentego, a potem przez kościół św. Katarzyny.

Cmentarz położony przy ulicy Tarnogórskiej, został założony na przełomie XVII i XVIII wieku, powiększony w 1913 roku, niwelując przy okazji grodzisko. Teren cmentarza rozdzielony jest drogą na dwie części. Południowa, starsza, skupia się wokół kościoła p.w. św. Walentego. Aleje obsadzono szpalerami tiu. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1805 roku. Tutaj znajduje się również nagrobek Józefa Lompy. Ponadto jest tu mogiła powstańców śląskich, zbiorowa mogiła żołnierzy polskich poległych we wrześniu 1939 roku.