Ośrodkiem i miejscem tworzenia Oblackiego Duszpasterstwa Młodzieży NINIWA jest obiekt w Kokotku (Lubliniec). To w tym miejscu odbywają się wszystkie rekolekcje formacyjne Niniwitów a także Festiwal Życia. Stąd również wyruszają wszystkie wyprawy rowerowe NINIWA Team. Ale to nie wszystko. Dzięki wyremontowanej już kuchni sali bankietowej i konferencyjnej możliwości OCM-u pozwalają na organizowanie rekolekcji, konferencji, obozów sportowych, czy imprez okolicznościowych nawet dla 200 osób.

Tablica upamiętniająca Konrada Mańkę, harcerza i organizatora lublinieckiego ruchu oporu, zamordowanego przez hitlerowców 14 lipca 1942 roku. Tablica umieszczona na budynku, w którym mieszkał i działał w latach 1939-40.

Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą również mały, zaniedbany park i spichlerz.

Najbardziej nietypowy i jednocześnie unikalny w skali kraju, polowy schron piechoty. Jeśli wierzyć Januszowi Miniewiczowi, jest to jedyny w Polsce zachowany schron polowy dla armaty p.panc. wz.36. W ogóle powstało ich kilka, jeden na pozycji lublinieckiej i kilka na pozycji rybnickiej. Zachował się tylko ten jeden, wybudowany w klasie odporności "B". Obiekt posiada dwie izby, bojową i załogi. Również nie został ukończony, otacza go wał ziemi przygotowanej do wykonania nasypów. Gęsto porośnięty krzakami.

Na zapolu obiektu, w pobliskim lesie, znajdują się dobrze zachowane, polskie okopy z 1939 roku.

Budynek mieszkalny znajduje się przy ul. Wolności 4 w Boronowie. Pochodzi z początku XX wieku.

Został wpisany do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie UCHWAŁY NR 58/XXV/2012 z dnia 26 września 2012 r.

Pałac Ludwika Karola von Ballestrema znajdujący się w miejscowości Kochcice w powiecie lublinieckim w województwie śląskim.

Kochcice i przylegający do nich majątek ziemski zostały nabyte przez Franciszka von Ballestrema na przełomie XIX i XX wieku. Ofiarował je swojemu synowi, Karolowi Ludwikowi von Ballestremowi, na którego polecenie w latach 1903-1909 zbudowano pałac w stylu neobarokowym. Wokół pałacu założono park – od północy w typie angielskim z dwoma zarybionymi stawami i bogatym drzewostanem, a od południa w stylu francuskim. Ponadto zbudowano gorzelnię i stajnię dla 30 koni. Hrabia Ballestrem uciekł z Górnego Śląska w 1945 roku. Pałac trafia w ręce miejscowej ludności i żołnierzy radzieckich, zostaje ograbiony z dzieł sztuki i częściowo zniszczony. Do roku 1952 w pałacu mieścił się ośrodkiem kolonijnym. Do roku 1962 był ośrodkiem szkolenia Kadr Rolniczych.

Od 20 marca 1963 roku w pałacu funkcjonuje Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji. Pałac jest zachowany w dobrym stanie. Dyrekcja Ośrodka została nagrodzona w 1992 roku Złotym Medalem Ministra Kultury i Sztuki za utrzymanie przypałacowego parku. W sąsiedztwie parku znajduje się kilka budynków gospodarczych z lat 1902-1903.

Polowy schron piechoty do ognia bocznego. Jego uzbrojenie miały stanowić dwa ckm-y na podstawie polowej. Schron zachowany w stosunkowo dobrym stanie, gdyż znajduje się na terenie posesji. Jedna ze strzelnic jest zamurowana, ściany pobielone. Obiekt do niedawna służył jako składzik, teraz zarośnięty pajęczynami. Schronu przed wojną najprawdopodobniej nie zdążono obsypać ziemią. Nosi ślady ostrzału.

Stawy Brzoza to obiekty cenne pod względem przyrodniczym oraz historycznym. Stawy Brzoza to zarastający zbiornik wodny oraz sąsiadujące z nim podmokłe łąki.
Zbiornik wodny powstał w latach 1923-1925 z inicjatywy hrabiego Ludwika von Ballestrema, wybudowany jako jeden z pięciu stawów hodowlanych.

W Cesarstwie Habsburgów Zamek Lubliniecki oraz inne dobra miasta przez 55 lat były przedmiotem zastawów, a od 1587 roku kolejno własnością rodów, m. in. Kochcickich. od 1645 roku hr. Cellarych, a od 1727 roku de Garnier. W 1742 r. w wyniku I wojny śląskiej, Dolny Śląsk i Księstwo Opolskie weszły w skład Królestwa Prus. Dlatego zamek stał się własnością kolejnych rodów m. in. hr. F. Grotowskiego i hr. A. Renarda, az wreszcie państwa pruskiego.