Ośrodkiem i miejscem tworzenia Oblackiego Duszpasterstwa Młodzieży NINIWA jest obiekt w Kokotku (Lubliniec). To w tym miejscu odbywają się wszystkie rekolekcje formacyjne Niniwitów a także Festiwal Życia. Stąd również wyruszają wszystkie wyprawy rowerowe NINIWA Team. Ale to nie wszystko. Dzięki wyremontowanej już kuchni sali bankietowej i konferencyjnej możliwości OCM-u pozwalają na organizowanie rekolekcji, konferencji, obozów sportowych, czy imprez okolicznościowych nawet dla 200 osób.

Kościół rzymskokatolicki w dekanacie Lubliniec, diecezji gliwickiej. Znajduje się na granicy Lublińca i wsi Jawornica, jednak administracyjnie należy do Jawornicy w gminie Kochanowice.

Stodoła w Zespole Pofolwarcznym powstała w II połowie XIX wieku. Obecnie stanowi własność prywatną i  pełni funkcję myjni samochodowej, zakładu. Obiekt znajduje się przy ul. Koszęcińskiej w Boronowie.

Stodoła w Zespole Pofolwarcznym została wpisana do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie UCHWAŁY NR 58/XXV/2012 z dnia 26 września 2012 r.

Ośrodek powstał z inicjatywy Jana Myrcika, w oparciu o jego zbiory dotyczące historii Ziemi Śląskiej, ze szczególnym uwzględnieniem terenów znajdujących się na mapie powiatu lublinieckiego. Ośrodek mieści się w czterech pomieszczeniach prywatnych właściciela.

Uroczyste otwarcie Ośrodka - z udziałem wielu znanych osobistości ze świata kultury i nauki a także środków przekazu - miało miejsce 3 maja 2001 roku. Ośrodek Prowadzi „Księgę Gości", w której znajduje się około dwa tysiące pochlebnych wpisów.

Przed Ośrodkiem znajduje się wielka gablota reklamowa, w której ukazane jest piękno Gminy Koszęcin i Powiatu Lublinieckiego.

We wrześniu 2008 roku odsłonięto przy muzeum interesujący i dużych rozmiarów pomnik poświęcony 370 poległym na różnych wojnach Koszęcinianom.

Wieża ciśnień została wybudowana w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Wykonawcom udało się ukończyć inwestycję przed wybuchem drugiej wojny światowej. Zanim do Lublińca wkroczyły wojska niemieckie na dachu wieży było ulokowane stanowisko polskiego wojska tj. żołnierzy 74 GPP. Niemieckim samolotom nie udało się 1 września 1939r. zniszczyć budowli. Zrzucone bomby zamiast trafić w więżę uderzyły w przydrożny krzyż umiejscowiony przy skrzyżowaniu ulicy Częstochowskiej oraz Kochcickiej.

Budynek wzniesiony został w roku 1754 w stylu zborów ewangelickich z XVIII wieku. Kościół zwrócony częścią ołtarzową ku przodowi. Wieżę w kształcie kwadratu dobudowano od strony wschodniej w 1820 roku, natomiast w 1865 roku nadbudowano jej górną część o konstrukcji szkieletowej, zakańczając strzelistą wieżyczką. Cały budynek oparty na rzucie prostokąta, murowany, potynkowany, przykryty wysokim dachem czterospadowym. Wewnątrz ołtarz ambonowy, rokokowy, flankowany, z dwiema skośnie ustawionymi kolumnami, zwieńczony Okiem Opatrzności. Do bardziej interesujących elementów wyposażenia należy także metalowa chrzcielnica z 1855 roku, oraz organy z rokokowym ornamentem.

Od połowy XVII wieku przez kolejne trzy stulecia jeżowianie należeli do parafii w Sierakowie, a jeszcze wcześniej do Lubecka. Proboszczom lubeckim i sierakowskim świadczyli snopowe – inaczej dziesięcinę, znaną też tutaj jako podatek kościelny w pieniądzu i zbożu. Czynili tak do roku 1871, kiedy razem z mieszkańcami Sierakowa, Molnej, Wędziny i Panoszowa wykupili swoje zobowiązanie za ogólną sumę 1280 talarów. Zgodnie z urzędowym cennikiem (nie było „co łaska”) płacili również za różnorodne czynności duszpasterskie np. od chrztu 4 srebrne grosze czyli czeskie, od ślubu drugiej klasy 1 talar (ok. 32 grosze), od pogrzebu trzeciej klasy – 15, czwartej – 6 czeskich (połowa XVIII wieku). Parafianie przekazywali też kościołowi pieniądze w formie tzw. Fundacji, czyli kwot podlegających normalnemu oprocentowaniu, z czego ksiądz otrzymując pewną część zobowiązany był odprawić określoną ilość mszy.

Muzeum Pro Memoria Edith Stein mieści się przy ulicy Edyty Stein 2 w Lublińcu, na piętrze domu Courantów – dziadków Edyty Stein, męczennicy i świętej Kościoła katolickiego, patronki Lublińca.

Muzeum zostało otwarte w 2009 roku. Jest to nowoczesny obiekt, składający się z dwóch sal: wystawienniczej – ze stałą ekspozycją poświęconą patronce oraz wielofunkcyjnej, wyposażonej w nowoczesny sprzęt audiowizualny, dzięki któremu możliwe jest organizowanie wystaw, wernisaży oraz pokazów.