Kapliczka Św. Jana Nepomucena znajduje się przy ul. Wolności 1 przy kościele parafialnym. Pochodzi z II połowy XVIII wieku.

Została wpisana do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie UCHWAŁY NR 58/XXV/2012 z dnia 26 września 2012 r.

W 1849 roku kupiec Salomon Courant i restaurator Łazarz Radlauer na skrzyżowaniu obecnej ul. Mickiewicza i Św. Anny wybudowali restaurację i kręgielnię. Restauracja z salą wykorzystywana była do celów kulturalnych i rozrywkowych, odbywały się w niej imprezy teatralne i operetkowe, koncerty i występy, a także działał tu sklep towarzyski. W skład posesji wchodziły również zabudowania gospodarskie oraz budynek mieszkalny, w którym na początku 1884 r. zamieszkali rodzice i rodzeństwo Edyty Stein.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1305 roku. W przeszłości Cieszowa należała do rodziny Cieszowskich (1586–1628), Zuzanny Breberówny (1628–1673), Jana Kacpra Starzyńskiego (1673–1675), rodziny Strachwitzów (1676–1788), Schnudlerów (1788–1892) i książąt von Hohenlohe (1892–1945). Wioska przez wieki była symbolem symbiozy życia chrześcijan z wyznawcami religii mojżeszowej. Pierwsze rodziny żydowskie przybyły do Cieszowej pod koniec XVI wieku. Właściciele wioski: baron Jan Fryderyk von Strachwitz und Gross-Zauche i baro- nowa Zofia Elżbieta von Frankenberg und Proschlitz przyczynili się do budowy w 1751 roku zarówno drewnianego kościoła katolickiego, jak i drewnianej bożnicy, powstałej prawdopodobnie już w 1741 roku. Sugeruje się, że oba budynki wzniósł ten sam cieśla, a bożnica była pierwszym domem modlitwy dla Żydów w całym okręgu lublinieckim. W 1908 roku synagogę wraz z zabudowaniami zakupił na licytacji ks. Karol Urban – proboszcz z Sadowa. Tuż przed wybuchem II wojny światowej, na skutek zniszczeń, rozebrano synagogę i dom rabina. Po wyznawcach religii mojżeszowej pozostał tylko żydowski cmentarz (kirkut).

Kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca, wzniesiony w 1823 r. z fundacji Sylwiusza von Aulock, kościół ten jest obiektem półnoklasycystycznym, wybudowanym jest w stylu empire. Wzniesiony został z fundacji Sylwiusza von Aulocka, dziedzica Kochanowic. Od roku 1853 jest kościołem parafialnym.

Kościół pw. Najśw. Serca Pana Jezusa z 1910 r., obecny kościół w Kochcicach znajduje się w miejscu, gdzie ostatni feudalny pan tutejszego zamku, hrabia Ludwik Karol Ballestrem miał swoją stajnię. Została ona przebudowana w latach 1945 – 46.

Ośrodek powstał z inicjatywy Jana Myrcika, w oparciu o jego zbiory dotyczące historii Ziemi Śląskiej, ze szczególnym uwzględnieniem terenów znajdujących się na mapie powiatu lublinieckiego. Ośrodek mieści się w czterech pomieszczeniach prywatnych właściciela.

Uroczyste otwarcie Ośrodka - z udziałem wielu znanych osobistości ze świata kultury i nauki a także środków przekazu - miało miejsce 3 maja 2001 roku. Ośrodek Prowadzi „Księgę Gości", w której znajduje się około dwa tysiące pochlebnych wpisów.

Przed Ośrodkiem znajduje się wielka gablota reklamowa, w której ukazane jest piękno Gminy Koszęcin i Powiatu Lublinieckiego.

We wrześniu 2008 roku odsłonięto przy muzeum interesujący i dużych rozmiarów pomnik poświęcony 370 poległym na różnych wojnach Koszęcinianom.

Historia Pawonkowa nierozerwalnie związana jest z historią miejscowego kościoła. Pierwszy drewniany - modrzewiowy kościół w Pawonkowie istniał już w 1376 roku.

Po pożarze wzniesiono następny ok. 1500 roku, który dotrwał do końca XVIII w. Do parafii należały miejscowości Pludry, Pietraszów, Zawadzkie, Łagiewniki Małe, Skrzydłowice i Dzielna. Pierwszym proboszczem o którym istnieje zapis w dokumentach parafialnych jest ksiądz proboszcz Jerzy Częstochomista. W XVII wieku fundatorem kościoła był ówczesny właściciel części Pawonkowa von Lassota, który miał decydujący głos w sprawie obsadzenia ówczesnej parafii.

Kapliczka Św. Jana Nepomucena powstała w 1925 r. Znajduje się w miejscowości Hucisko przy ul. Różanej.

Została wpisana do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie UCHWAŁY NR 59/XXV/2012 z dnia 26 września 2012 r.