Kościół Krzyża Świętego, którego fundatorem był książę opolski Jan, wzniesiono  w 1505 roku na wschód od miasta, tuż za bramą Tarnogórską. 9 stycznia 1661 roku założono  przy  kościele  szpital  pod  tym  samym  wezwaniem,  który  składał  się z dwóch niewielkich pomieszczeń dla ubogich. W czasie wizytacji w 1687 roku nadmieniono, że kościół zbudowany był z drewna. Wewnątrz ściany nie były pomalowane, a kościół zdobiły tylko 3 ołtarze. Do kościoła przylegała niewielka zakrystia,  a  nad  dachem  znajdowała  się  sygnaturka.  W  spisie  wizytacyjnym  z 1834 roku nadmieniono, że kościół z powodu złego stanu technicznego został zamknięty. W 1842 roku stary kościół rozebrano i przystąpiono do budowy murowanego kościoła, który został pobłogosławiony 14 września 1845 roku przez ks. dziekana Jana Janeczko, proboszcza z Dobrodzienia. Koszty budowy wyniosły 3260 talarów, a głównymi dobrodziejami budowy byli: hrabia Andrzej Renard i starosta lubliniecki von Aulock. Kościół do końca I wojny światowej służył jako kaplica pogrzebowa, a w Wielkim Poście odprawiano tam nabożeństwa Drogi Krzyżowej.

Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1347 i 1490 roku, choć parafia istnieje od XIII wieku. Jeszcze w 1569 roku kościół był drewniany, kryty gontem wspomina się również o belkach i drewnie użytym do naprawy. Na początku XVII wieku, w latach 1607-1608 na miejscu starego drewnianego zbudowano nowy kościół murowany, z wykorzystaniem pozostałości po starej budowli. Przebudowany w 1756 roku, uległ spaleniu w 1789 roku. Prace związane z odbudową rozpoczęły się w 1811 roku.

Organistówka powstała w II połowie XIX wieku (ok. 1865 r.). Obecnie stanowi własność prywatną i pełni funkcję budynku mieszkalnego. Znajduje się na ul. Szkolnej 2 w Boronowie.

Pałac w Kochanowicach – klasycystyczny pałac wybudowany w Kochanowicach na początku XIX wieku.

Pałac został wybudowany na planie prostokąta, o dwóch kondygnacjach z mansardowym dachem. Jedenastoosiowa fasada posiada centralny, trzyosiowy i trzykondygnacyjny ryzalit z dekoracją w postaci pilastrów i lizen.

Właścicielem pałacu w latach 1817–1928 była rodzina von Aulock, których kartusz herbowy zachował się nad wejściem do budynku. W 1929 roku, kręgowy Urząd Ziemski w Katowicach dokonał parcelacji majątku. W 1932 w pałac zaadaptowano na potrzeby oświatowe i otwarto sześcioklasową szkołę podstawową wraz z jednoklasową szkołą dokształcającą. Po II wojnie światowej, w murach pałacu urządzono szkołę podstawową oraz gimnazjum.

Ciasna, podobnie jak Zborowskie, znajdowała się na obszarze parafii lubeckiej i jeszcze na krótko przed wkopaniem kamieni na nowej granicy między Niemcami i Polską niektórzy jej mieszkańcy łudzili się, że wszystko zostanie po staremu i nie każą im chodzić do budującego się już kościoła w Zborowskiem. Ponieważ jednak granica stała się w roku 1922 faktem dokonanym a nieuchronne stało się również przyłączenie do nowej parafii. Ciasna weszła w skład kuracji w Zborowskiem, dla której jednostką nadrzędną stał się dekanat oleski (Archipresbyterat Rosenberg) z trzynastoma parafiami.

Tablica pamiątkowa upamiętniająca pobyt marszałka Józefa Piłsudskiego w Lublińcu.

Młyn znajduje się przy ul. Wolności 4. Pochodzi z początku XX wieku. Stanowi własność prywatną i pełni funkcję sklepu.

Został wpisany do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie UCHWAŁY NR 58/XXV/2012 z dnia 26 września 2012 r.

Ośrodkiem i miejscem tworzenia Oblackiego Duszpasterstwa Młodzieży NINIWA jest obiekt w Kokotku (Lubliniec). To w tym miejscu odbywają się wszystkie rekolekcje formacyjne Niniwitów a także Festiwal Życia. Stąd również wyruszają wszystkie wyprawy rowerowe NINIWA Team. Ale to nie wszystko. Dzięki wyremontowanej już kuchni sali bankietowej i konferencyjnej możliwości OCM-u pozwalają na organizowanie rekolekcji, konferencji, obozów sportowych, czy imprez okolicznościowych nawet dla 200 osób.

Muzeum Pro Memoria Edith Stein mieści się przy ulicy Edyty Stein 2 w Lublińcu, na piętrze domu Courantów – dziadków Edyty Stein, męczennicy i świętej Kościoła katolickiego, patronki Lublińca.

Muzeum zostało otwarte w 2009 roku. Jest to nowoczesny obiekt, składający się z dwóch sal: wystawienniczej – ze stałą ekspozycją poświęconą patronce oraz wielofunkcyjnej, wyposażonej w nowoczesny sprzęt audiowizualny, dzięki któremu możliwe jest organizowanie wystaw, wernisaży oraz pokazów.