Najstarszym zapisem, świadczącym o istnieniu lublinieckiego kościoła, jest krótkie stwierdze­nie, które znalazło się w części „C” Registrum Wyadsense (Rejestr Ujazdowski), stanowiącej rozdział „Liber fundationis episkopatus Wratislaviensis” – tj. Księgi uposażenia (dochodów) biskupstwa wroc­ławskiego z tytułu dziesięciny płaconej przez wsie i miasta określone w tej księdze. Część „C” owej księgi, to rejestr sporządzony w miejscowości Ujazd, która – wraz z okolicznymi terenami położonymi w pobliżu Góry Św. Anny – była własnością biskupstwa wrocławskiego. Pozycja 208 tego rejestru, to łaciński zapis: ”208 item in Lublin – sunt XXX mansi solventes fertones exteptis marcis, quas habet ecclesia”, co w wolnym tłumaczeniu na język polski znaczy: „jest 30 łanów uprawnych przynoszących dochód oprócz tych, które miał kościół…”. Księga, z której pochodzi powyższy fragment była tworzona w okresie od 1295 do 1305 roku. Wynika z tego, że w Lublińcu (najstarsza nazwa Lublin), co najmniej od tego okresu, istniał kościół.

W niedzielę 8 listopada 1936 roku obchodzono uroczyście 600-lecie kościoła parafialnego św. Mikołaja w Lublińcu. Niestety, nie wiadomo jaki dokument przyjęto za podstawę do ustalenia rocznicy.

Dwie kapliczki, z połowy XIX w., w obrębie wsi przy skrzyżowaniu ulicy Częstochowskiej z drogą do Ostrowa. Kapliczki są murowane, zamknięte trójbocznie, wewnątrz znajdują się ludowe rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Floriana.

Jednostka Wojskowa Komandosów w Lublińcu działa w czasie pokoju, kryzysu i wojny, zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Rodowód jednostki sięga 1957 roku, kiedy to w Krakowie powstała kampania rozpoznawcza stacjonująca w koszarach 16. Batalionu Szturmowo-Rozpoznawczego. Na przestrzeni lat jednostka zmieniała swoją lokalizację (Dziwnów na Wyspie Wolin) oraz charakter organizacyjny (z kampanii przeistaczając się w 1. Batalion Szturmowy). W 1986 roku została przeniesiona do Lublińca.