Pierwsza wzmianka o miejscowości, która nosiła nazwę „Lessovie Polonicalis”, pochodzi z 1292 roku. Miejscowość pierwotnie należała do parafii  Lubecko.  Życie religijne skupiało się wokół drewnianego, filialnego kościółka, który nosił wezwanie św. Wawrzyńca, a wzniesiony został z inicjatywy Piotra Bujakowskiego w  1618  roku.  Dzięki  dobremu  uposażeniu  rezydował  przy  nim  duszpasterz   w randze lokalisty. W 1803 roku wybudowano szkołę w Lisowie, do której uczęszczały także dzieci z Chwostka i Koloni Lisowskiej. W 1818 roku, na podstawie układu pomiędzy Prusami a Rosją, ustanowiono przejście graniczne Lisów – Herby, a w wiosce zamieszkał celnik o nazwisku Jonas. Za czasów Sylwiusza von Aulocka, właściciela okolicznych dóbr, wybudowano w Lisowie liczne zakłady: młyny, huty szkła, cegielnię, gorzelnię, tartak i trzy piece do wytopu  rudy.  Z  chwilą  wybudowania  nowego  kościoła  w  Kochanowicach      w 1823 roku  hrabia  Alfred  von  Aulock  zrzekł  się  patronatu  nad  kościółkiem w Lisowie, co sprawiło, że budowla popadła w ruinę. Od tego czasu mieszkańcy Lisowa uczęszczali na nabożeństwa do Kochanowic. W 1889 roku  kościółek  został rozebrany, a pozostałe po nim materiały z rozbiórki sprzedano ogrodnikowi  Kadziochowi  z  Kochanowic,  który  wybudował  z  nich  dom  mieszkalny.  W 1892 roku wybudowano w Lisowie dworzec kolejowy.