Adaptacja miejskiego lasu na potrzeby rekreacji mieszkańców rozpoczęła się w latach 70-tych XIX wieku. Wtedy wytyczono pierwsze ścieżki, zbudowano krąg taneczny „Grzybek”, stoły i ławki. Szczególnie lubianym miejscem spacerowiczów była grobla obsadzona dębami, niektóre z nich liczą już 300 lat. Przed I wojną światową utworzono boisko sportowe, staw kąpielowy wraz z kabinami, kanał z mostkiem oraz plac zabaw dla dzieci.

Polowy schron piechoty do ognia bocznego. Jego uzbrojenie miały stanowić dwa ckm-y na podstawie polowej. Schron zachowany w stosunkowo dobrym stanie, gdyż znajduje się na terenie posesji. Jedna ze strzelnic jest zamurowana, ściany pobielone. Obiekt do niedawna służył jako składzik, teraz zarośnięty pajęczynami. Schronu przed wojną najprawdopodobniej nie zdążono obsypać ziemią. Nosi ślady ostrzału.

W Cesarstwie Habsburgów Zamek Lubliniecki oraz inne dobra miasta przez 55 lat były przedmiotem zastawów, a od 1587 roku kolejno własnością rodów, m. in. Kochcickich. od 1645 roku hr. Cellarych, a od 1727 roku de Garnier. W 1742 r. w wyniku I wojny śląskiej, Dolny Śląsk i Księstwo Opolskie weszły w skład Królestwa Prus. Dlatego zamek stał się własnością kolejnych rodów m. in. hr. F. Grotowskiego i hr. A. Renarda, az wreszcie państwa pruskiego.