KOŚCIÓŁ ZAMKOWY

Najstarszym koszęcińskim kościołem był tzw. kościół zamkowy pw. Matki Bożej Wniebowziętej i śś. Męczenników Dionizego i Witalisa. Jego budowę w 1609 roku rozpoczął właściciel Koszęcina Andrzej Kochcicki. Przechodząc jednak na luteranizm i popierając Szwedów w wojnie trzydziestoletniej (1618-1648) nie dokończył budowy, a zlicytowany majątek kupił Mikołaj Filip von Rauthen. On to zakończył budowę kaplicy i całego kompleksu pałacowego. 29 lipca 1647 bp wrocławski Karol Franciszek Neander poświęcił kościół. Przy tej okazji ustalono też, że obowiązek utrzymania kaplicy i jej kapelana miał spoczywać na właścicielu zamku. W myśl fundacji ustanowionej przez hr. von Rauthena roztaczał on opiekę religijną nad poddanymi. W 1791 roku fundację, potwierdzając jej moc w sądzie w Brzegu, odnowił królewski radca handlowy hr. Teodor Muetzel. Pozwalała ona koszęcińskim katolikom każdorazowo odwoływać się do sądów, wtedy gdy ich prawa były łamane przez protestanckich właścicieli. Kaplica zamkowa była w rękach katolików do 1908 roku. Wtedy to na mocy ustaleń po wybudowaniu nowego kościoła parafialnego, przeszła w posiadanie protestantów, którymi opiekował się każdorazowy pastor ewangelicki z Piasku.

Najstarszym zapisem, świadczącym o istnieniu lublinieckiego kościoła, jest krótkie stwierdze­nie, które znalazło się w części „C” Registrum Wyadsense (Rejestr Ujazdowski), stanowiącej rozdział „Liber fundationis episkopatus Wratislaviensis” – tj. Księgi uposażenia (dochodów) biskupstwa wroc­ławskiego z tytułu dziesięciny płaconej przez wsie i miasta określone w tej księdze. Część „C” owej księgi, to rejestr sporządzony w miejscowości Ujazd, która – wraz z okolicznymi terenami położonymi w pobliżu Góry Św. Anny – była własnością biskupstwa wrocławskiego. Pozycja 208 tego rejestru, to łaciński zapis: ”208 item in Lublin – sunt XXX mansi solventes fertones exteptis marcis, quas habet ecclesia”, co w wolnym tłumaczeniu na język polski znaczy: „jest 30 łanów uprawnych przynoszących dochód oprócz tych, które miał kościół…”. Księga, z której pochodzi powyższy fragment była tworzona w okresie od 1295 do 1305 roku. Wynika z tego, że w Lublińcu (najstarsza nazwa Lublin), co najmniej od tego okresu, istniał kościół.

W niedzielę 8 listopada 1936 roku obchodzono uroczyście 600-lecie kościoła parafialnego św. Mikołaja w Lublińcu. Niestety, nie wiadomo jaki dokument przyjęto za podstawę do ustalenia rocznicy.