Cmentarz położony przy ulicy Tarnogórskiej, został założony na przełomie XVII i XVIII wieku, powiększony w 1913 roku, niwelując przy okazji grodzisko. Teren cmentarza rozdzielony jest drogą na dwie części. Południowa, starsza, skupia się wokół kościoła p.w. św. Walentego. Aleje obsadzono szpalerami tiu. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1805 roku. Tutaj znajduje się również nagrobek Józefa Lompy. Ponadto jest tu mogiła powstańców śląskich, zbiorowa mogiła żołnierzy polskich poległych we wrześniu 1939 roku.

Czas powstania – około XIV w. Rozbudowywany m.in. w roku 1827, co poświadcza poniższy fragment Józefa Lompy kroniki kościoła w Lubszy 1817-1832: „Z początkiem następnego (1827) roku (…) powiększono otoczenie o nowy cmentarz z polecenia zwierzchności duchownej, który przez miejscowego proboszcza uroczyście został poświęcony. Koszta wyniosły, oprócz transportu i pomiarów, 57 talarów, 23 srebrne grosze, 6 feningów (…) Na nowy mur cmentarny Gmina dała 18 talarów 3 srebrne grosze 8 feningów, który probostwo oddzielił”. Lompa opisał budowę „nowego cmentarza” pomiędzy bramą północną a krzyżem.

Woźniki są wzmiankowane w dokumencie biskupa krakowskiego Fulka z 1206 r. Prawdopodobnie pod koniec XIII w. miasto posiadało drewniany kościół pod wezwaniem św. Walentego (wzmiankowany w 1490 r.). Na tym samym miejscu w roku 1696 wzniesiono nowy drewniany kościół, również pod tym samym wezwaniem. Po lokacji miasta (przed 1386 r.) wybudowano drugi kościół pod wezwaniem św. Katarzyny, który po zmianie lokacji w połowie XV w. stał się centrum parafii. Kościół parafialny został ujęty w rejestrze zabytków. Decyzją Wojewódzkiego Oddziału Ochrony Zabytków w Częstochowie z 16 grudnia 1997 r., wpisano dodatkowo do rejestru zabytków 17 przedmiotów ruchomych (m.in. ołtarze, rzeźby, kielichy i inne przedmioty kultu)[1]. Na terenie parafii znajduje się też zabytkowy kościół św. Walentego.