Kapliczka na rzucie prostokąta, z dwuspadowym dachem. W bocznych ścianach niewielkie okna o łukowym zwieńczeniu. Obszerne wejście o łukowym zwieńczeniu, zamknięte metalowymi drzwiami. W szczycie zawieszona skrzynka z figurą Matki Bożej Niepokalanej. Do dachu w szczycie przybity drewniany krzyż.

Rok powstania: XVIII w.

Figura na dwuwarstwowym, schodkowym stopniu. Święty przedstawiony w kontrapoście, w standardowym stroju, bez stuły. Głowę zwraca w kierunku dużego krzyża trzymanego na lewym ramieniu i podtrzymywanego prawą ręką. Postument w formie słupa o prostokątnym przekroju, na płaskiej stopce. Wydatny, płaski, daszkowy gzyms, ku dołowi zwężający się esowatym profilem. Figura stoi pośrodku wyłożonego kostką rynku, ocieniona przez rozłożysty klon.

Kościół Krzyża Świętego, którego fundatorem był książę opolski Jan, wzniesiono  w 1505 roku na wschód od miasta, tuż za bramą Tarnogórską. 9 stycznia 1661 roku założono  przy  kościele  szpital  pod  tym  samym  wezwaniem,  który  składał  się z dwóch niewielkich pomieszczeń dla ubogich. W czasie wizytacji w 1687 roku nadmieniono, że kościół zbudowany był z drewna. Wewnątrz ściany nie były pomalowane, a kościół zdobiły tylko 3 ołtarze. Do kościoła przylegała niewielka zakrystia,  a  nad  dachem  znajdowała  się  sygnaturka.  W  spisie  wizytacyjnym  z 1834 roku nadmieniono, że kościół z powodu złego stanu technicznego został zamknięty. W 1842 roku stary kościół rozebrano i przystąpiono do budowy murowanego kościoła, który został pobłogosławiony 14 września 1845 roku przez ks. dziekana Jana Janeczko, proboszcza z Dobrodzienia. Koszty budowy wyniosły 3260 talarów, a głównymi dobrodziejami budowy byli: hrabia Andrzej Renard i starosta lubliniecki von Aulock. Kościół do końca I wojny światowej służył jako kaplica pogrzebowa, a w Wielkim Poście odprawiano tam nabożeństwa Drogi Krzyżowej.