Park zlokalizowany jest w  północnej części miejscowości. Pałac stanowi zamknięcie osi widokowej drogi prowadzącej do Woźnik. Całość składa się z dwóch części: zachodniej i wschodniej, pomiędzy którymi znajdują się stawy. Bezpośrednio wokół pałacu znajduje się wyraźnie starsza część parku.

Woźniki są wzmiankowane w dokumencie biskupa krakowskiego Fulka z 1206 r. Prawdopodobnie pod koniec XIII w. miasto posiadało drewniany kościół pod wezwaniem św. Walentego (wzmiankowany w 1490 r.). Na tym samym miejscu w roku 1696 wzniesiono nowy drewniany kościół, również pod tym samym wezwaniem. Po lokacji miasta (przed 1386 r.) wybudowano drugi kościół pod wezwaniem św. Katarzyny, który po zmianie lokacji w połowie XV w. stał się centrum parafii. Kościół parafialny został ujęty w rejestrze zabytków. Decyzją Wojewódzkiego Oddziału Ochrony Zabytków w Częstochowie z 16 grudnia 1997 r., wpisano dodatkowo do rejestru zabytków 17 przedmiotów ruchomych (m.in. ołtarze, rzeźby, kielichy i inne przedmioty kultu)[1]. Na terenie parafii znajduje się też zabytkowy kościół św. Walentego.

Istnieją pewne niezgodności co do czasu powstania obiektu. Katalog zabytków sztuki w Polsce z 1961 roku podaje 1696 rok jako datę budowy kościoła . Według Bernarda Szczecha, badacza historii ziemi woźnickiej który przeanalizował dokumenty źródłowe, jest to jedynie data remontu kościoła, zaś najstarsza wzmianka pochodzi już z 1497 roku, kiedy to pan dziedziczny na Woźnikach podarował kościołowi św. Katarzyny niwy i łąkę na Staromieściu "za kaplicą". Ten sam historyk odwołuje się do zapisów księdza Zgorkowica z 1664 roku, który zakładając swoja księgę na wstępie podał informacje, że wiara katolicka wszczepiona na ziemi woźnickiej od wieków najpierw przez kościół św. Walentego, a potem przez kościół św. Katarzyny.