Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1305 roku. W przeszłości Cieszowa należała do rodziny Cieszowskich (1586–1628), Zuzanny Breberówny (1628–1673), Jana Kacpra Starzyńskiego (1673–1675), rodziny Strachwitzów (1676–1788), Schnudlerów (1788–1892) i książąt von Hohenlohe (1892–1945). Wioska przez wieki była symbolem symbiozy życia chrześcijan z wyznawcami religii mojżeszowej. Pierwsze rodziny żydowskie przybyły do Cieszowej pod koniec XVI wieku. Właściciele wioski: baron Jan Fryderyk von Strachwitz und Gross-Zauche i baro- nowa Zofia Elżbieta von Frankenberg und Proschlitz przyczynili się do budowy w 1751 roku zarówno drewnianego kościoła katolickiego, jak i drewnianej bożnicy, powstałej prawdopodobnie już w 1741 roku. Sugeruje się, że oba budynki wzniósł ten sam cieśla, a bożnica była pierwszym domem modlitwy dla Żydów w całym okręgu lublinieckim. W 1908 roku synagogę wraz z zabudowaniami zakupił na licytacji ks. Karol Urban – proboszcz z Sadowa. Tuż przed wybuchem II wojny światowej, na skutek zniszczeń, rozebrano synagogę i dom rabina. Po wyznawcach religii mojżeszowej pozostał tylko żydowski cmentarz (kirkut).

Tablica pamiątkowa poświęcona rocznicy otwarcia linii kolejowej Lubliniec – Wrocław Mikołajów.

Kościół pod wezwaniem św. Anny w Lublińcu wzniesiony został w 1653 roku na ówczesnym przedmieściu. Jego fundatorem był właściciel dóbr lublinieckich, Andrzej Cellary. Świątynia została zbudowana na zrąb, jest jednonawowa, z dachem pokrytym gontem. Wnętrze zaprojektowane zostało w stylu barokowym.