W Cesarstwie Habsburgów Zamek Lubliniecki oraz inne dobra miasta przez 55 lat były przedmiotem zastawów, a od 1587 roku kolejno własnością rodów, m. in. Kochcickich. od 1645 roku hr. Cellarych, a od 1727 roku de Garnier. W 1742 r. w wyniku I wojny śląskiej, Dolny Śląsk i Księstwo Opolskie weszły w skład Królestwa Prus. Dlatego zamek stał się własnością kolejnych rodów m. in. hr. F. Grotowskiego i hr. A. Renarda, az wreszcie państwa pruskiego.

Swoistym przedłużeniem rynku jest tzw. Mały Rynek. W przeszłości handlowano tutaj solą z podlublinieckiej Solarni, dlatego plac nazywano dawniej Solnym. Obecnie urządzono tu miejski skwer, w centrum którego postawiono pomnik patronki miasta – Edyty Stein. Twórcą pomnika, powstałego w 2005 roku z inicjatywy Towarzystwa im. Edyty Stein, jest Stanisław Kowalczyk, rzeźbiarz z Lublińca.

Miejscowość należała kiedyś do parafii Pawonków, która po 1921r. pozostała w granicach Polski wraz z kościołem parafialnym. Dla pozostałych mieszkańców utworzona została kuracja 31.VIII 1926 r. i rozpoczęto budowę kościoła, który został konsekrowany przez biskupa wrocławskiego W. Wojciecha 12.VI 1929 r. Kościół filialny w Pludrach, wybudowany w 1933r r., konsekrowany przez bpa Jana Wieczorka 12.VI 1983 r.