Budynek starej portierni powstał na przełomie XIX/XX w. i założony został na planie zbliżonym do kwadratu. Budynek wzniesiony jest z cegły otynkowanej i nakryty jest wielospadowym dachem z dachówki w którym mieści się ślepa wystawka. Budynek jest jednokondygnacyjny z dwukondygnacyjną wieżą w narożu. W przyziemiu wieży znajduje się małe okno zamknięte łukiem odcinkowym. Powyżej wieża wsparta jest podporą i po obu stronach której mieści dwa okna w półkoliście zamkniętych wnękach. Wieża nakryta jest dachem płaskim. Pozostałe elewacje budynku zawierają proste otwory drzwiowe i okienne zaakcentowane masywnymi parapetami.

Budynek portierni szpitala jest parterowy z użytkowym poddaszem. Budynek wzniesiony został z cegły i otynkowany. Budynek nakryty jest dachem wielospadowym z wystawką. Budynek posiada prostokątne otwory okienne i drzwiowe obwiedzione tynkowanymi opaskami.

Historia Boronowa sięga początków XIII w. Nie jest jednak znana data wybudowania pierwszego kościoła. Według tradycji, pierwszy kościółek wybudowali w 1221 lub 1291 r. ówcześni właściciele wsi - Boronowscy. Taką hipotezę zdaje się potwierdzać wyryta na belce ołtarza głównego data: A.D. 1291. Niestety, w sto lat po wybudowaniu kościółek spłonął, prawdopodobnie od uderzenia pioruna. Nie jest również znana dokładna data powstania obecnego kościoła. Jako datę ukończenia jego budowy przyjmuje się rok 1611.

Kościół pod wezwaniem św. Anny w Lublińcu wzniesiony został w 1653 roku na ówczesnym przedmieściu. Jego fundatorem był właściciel dóbr lublinieckich, Andrzej Cellary. Świątynia została zbudowana na zrąb, jest jednonawowa, z dachem pokrytym gontem. Wnętrze zaprojektowane zostało w stylu barokowym.