Polowy schron piechoty w odmianie stosunkowo rzadko stosowanej na Śląsku - do ognia czołowego. Schron pierwotnie znajdował się na stacji kolejowej, jednakże po nieudanych próbach rozebrania go, został przewieziony koleją poza miasto i zrzucony do rowu. Dzięki temu można przyjrzeć się szczegółom konstrukcyjnym zwykle niedostępnym do zwiedzania - płyta wylewki pod fundament czy fragmenty zbrojenia stropowego.

Budynek przy ul. Sobieskiego powstał na przełomie XIX/XX w. i pełni funkcje więzienia. Budynek zbudowany jest z czerwonej, nieotynkowanej cegły. Otoczony jest wysokim murem. Budynek składa się z kilku połączonych ze sobą brył pod dachami dwuspadowymi. Elewacja szczytowa budynku zawiera okulusy oraz tynkowaną blendę. Elewacje te zwieńczone zostały sterczynami. Elewacje dłuższe zakończone są ceglanym gzymsem.

23 lutego 1922 r. Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej zakupiło z przeznaczeniem na Niższe Seminarium Duchowne były Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. W 1925 r. rozpoczęto prace nad powiększaniem domu, który rozbudowano o dwa skrzydła. We wrześniu 1928 r. ukończono skrzydło zachodnie, a w 1930 r. wschodnie. W latach 1928-31 wybudowano (w ramach skrzydła wschodniego) kościół pw. św. Stanisława Kostki, służący przede wszystkim jako kaplica Niższego Seminarium Duchownego, którą poświęcił bp Stanisław Gall z Warszawy. Od 1956 r. w  podziemiach kościoła pw. Świętego Stanisława Kostki, znajduje się kaplica, która nosi wezwanie Matki Bożej Fatimskiej.