Najstarszym zapisem, świadczącym o istnieniu lublinieckiego kościoła, jest krótkie stwierdze­nie, które znalazło się w części „C” Registrum Wyadsense (Rejestr Ujazdowski), stanowiącej rozdział „Liber fundationis episkopatus Wratislaviensis” – tj. Księgi uposażenia (dochodów) biskupstwa wroc­ławskiego z tytułu dziesięciny płaconej przez wsie i miasta określone w tej księdze. Część „C” owej księgi, to rejestr sporządzony w miejscowości Ujazd, która – wraz z okolicznymi terenami położonymi w pobliżu Góry Św. Anny – była własnością biskupstwa wrocławskiego. Pozycja 208 tego rejestru, to łaciński zapis: ”208 item in Lublin – sunt XXX mansi solventes fertones exteptis marcis, quas habet ecclesia”, co w wolnym tłumaczeniu na język polski znaczy: „jest 30 łanów uprawnych przynoszących dochód oprócz tych, które miał kościół…”. Księga, z której pochodzi powyższy fragment była tworzona w okresie od 1295 do 1305 roku. Wynika z tego, że w Lublińcu (najstarsza nazwa Lublin), co najmniej od tego okresu, istniał kościół.

W niedzielę 8 listopada 1936 roku obchodzono uroczyście 600-lecie kościoła parafialnego św. Mikołaja w Lublińcu. Niestety, nie wiadomo jaki dokument przyjęto za podstawę do ustalenia rocznicy.

Północne obrzeże Lublińca zamyka wzniesienie zwane "Kochcicką Górką" (wys. 285 m). Na samym szczycie tego wzgórza stoi masywny bunkier obronny (jeden z czterech znajdujących się w Lublińcu). Powstał on niemal przed samym wybuchem wojny, kiedy to latem 1939 roku rozpoczęto gorączkowe prace przy budowie fortyfikacji dla 7. Dywizji Piechoty.