Warto zobaczyć Stare Miasto wraz z Rynkiem – placem Konrada Mańki, który początkowo miał kształt prostokąta położonego na osi wschód-zachód. Na patrona placu wybrano działacza harcerskiego i członka konspiracyjnej organizacji „Orzeł Biały”, który za swą działalność został aresztowany i skazany na śmierć przez okupanta hitlerowskiego w 1942 r.

Powstanie: ok. XVIII wieku.

Budynek dawnego pałacu posiada symetryczną bryłę. Posiada 3 kondygnacje z częściowo widoczną kondygnacją piwnic. Do prostopadłościennej części środkowej przylegają skrzydła. Wszystkie części kryte są dachami dwuspadowymi o niewielkim spadku. Skrzydła zwieńczone są frontonem. Od strony południowej nieznacznie wysunięte w formie ryzalitów. 

Od połowy XVII wieku przez kolejne trzy stulecia jeżowianie należeli do parafii w Sierakowie, a jeszcze wcześniej do Lubecka. Proboszczom lubeckim i sierakowskim świadczyli snopowe – inaczej dziesięcinę, znaną też tutaj jako podatek kościelny w pieniądzu i zbożu. Czynili tak do roku 1871, kiedy razem z mieszkańcami Sierakowa, Molnej, Wędziny i Panoszowa wykupili swoje zobowiązanie za ogólną sumę 1280 talarów. Zgodnie z urzędowym cennikiem (nie było „co łaska”) płacili również za różnorodne czynności duszpasterskie np. od chrztu 4 srebrne grosze czyli czeskie, od ślubu drugiej klasy 1 talar (ok. 32 grosze), od pogrzebu trzeciej klasy – 15, czwartej – 6 czeskich (połowa XVIII wieku). Parafianie przekazywali też kościołowi pieniądze w formie tzw. Fundacji, czyli kwot podlegających normalnemu oprocentowaniu, z czego ksiądz otrzymując pewną część zobowiązany był odprawić określoną ilość mszy.