Wieża ciśnień została wybudowana w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Wykonawcom udało się ukończyć inwestycję przed wybuchem drugiej wojny światowej. Zanim do Lublińca wkroczyły wojska niemieckie na dachu wieży było ulokowane stanowisko polskiego wojska tj. żołnierzy 74 GPP. Niemieckim samolotom nie udało się 1 września 1939r. zniszczyć budowli. Zrzucone bomby zamiast trafić w więżę uderzyły w przydrożny krzyż umiejscowiony przy skrzyżowaniu ulicy Częstochowskiej oraz Kochcickiej.

Budynek przy ul. Paderewskiego 5 zbudowano w 1909-10 r. W budynku mieścił się dawniej główny urząd statystyczny. Budynek murowany jest z cegły i wzniesiony na planie podobnym do prostokąta (niesymetryczny). Jest dwukondygnacyjny z wysokim użytkowym poddaszem. Budynek posiada elewację dziewięcioosiową i pokryty jest czterospadowym dachem (nad ryzalitami dwuspadowym) wykonanym z dachówki ceramicznej karpiówki. W osi środkowej piętra znajduje się balkon z płytową balustradą podparty dwiema gładkimi kolumnami. Osłania on wejście główne do budynku tworząc sklepienie łukowe pełne. Szczyty ryzalitów zakończone zostały wolutowo.

Kościół Krzyża Świętego, którego fundatorem był książę opolski Jan, wzniesiono  w 1505 roku na wschód od miasta, tuż za bramą Tarnogórską. 9 stycznia 1661 roku założono  przy  kościele  szpital  pod  tym  samym  wezwaniem,  który  składał  się z dwóch niewielkich pomieszczeń dla ubogich. W czasie wizytacji w 1687 roku nadmieniono, że kościół zbudowany był z drewna. Wewnątrz ściany nie były pomalowane, a kościół zdobiły tylko 3 ołtarze. Do kościoła przylegała niewielka zakrystia,  a  nad  dachem  znajdowała  się  sygnaturka.  W  spisie  wizytacyjnym  z 1834 roku nadmieniono, że kościół z powodu złego stanu technicznego został zamknięty. W 1842 roku stary kościół rozebrano i przystąpiono do budowy murowanego kościoła, który został pobłogosławiony 14 września 1845 roku przez ks. dziekana Jana Janeczko, proboszcza z Dobrodzienia. Koszty budowy wyniosły 3260 talarów, a głównymi dobrodziejami budowy byli: hrabia Andrzej Renard i starosta lubliniecki von Aulock. Kościół do końca I wojny światowej służył jako kaplica pogrzebowa, a w Wielkim Poście odprawiano tam nabożeństwa Drogi Krzyżowej.