Jednostka Wojskowa Komandosów w Lublińcu działa w czasie pokoju, kryzysu i wojny, zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Rodowód jednostki sięga 1957 roku, kiedy to w Krakowie powstała kampania rozpoznawcza stacjonująca w koszarach 16. Batalionu Szturmowo-Rozpoznawczego. Na przestrzeni lat jednostka zmieniała swoją lokalizację (Dziwnów na Wyspie Wolin) oraz charakter organizacyjny (z kampanii przeistaczając się w 1. Batalion Szturmowy). W 1986 roku została przeniesiona do Lublińca.

Kościół Krzyża Świętego, którego fundatorem był książę opolski Jan, wzniesiono  w 1505 roku na wschód od miasta, tuż za bramą Tarnogórską. 9 stycznia 1661 roku założono  przy  kościele  szpital  pod  tym  samym  wezwaniem,  który  składał  się z dwóch niewielkich pomieszczeń dla ubogich. W czasie wizytacji w 1687 roku nadmieniono, że kościół zbudowany był z drewna. Wewnątrz ściany nie były pomalowane, a kościół zdobiły tylko 3 ołtarze. Do kościoła przylegała niewielka zakrystia,  a  nad  dachem  znajdowała  się  sygnaturka.  W  spisie  wizytacyjnym  z 1834 roku nadmieniono, że kościół z powodu złego stanu technicznego został zamknięty. W 1842 roku stary kościół rozebrano i przystąpiono do budowy murowanego kościoła, który został pobłogosławiony 14 września 1845 roku przez ks. dziekana Jana Janeczko, proboszcza z Dobrodzienia. Koszty budowy wyniosły 3260 talarów, a głównymi dobrodziejami budowy byli: hrabia Andrzej Renard i starosta lubliniecki von Aulock. Kościół do końca I wojny światowej służył jako kaplica pogrzebowa, a w Wielkim Poście odprawiano tam nabożeństwa Drogi Krzyżowej.

Budynek przy ul. Sobieskiego powstał na przełomie XIX/XX w. i pełni funkcje więzienia. Budynek zbudowany jest z czerwonej, nieotynkowanej cegły. Otoczony jest wysokim murem. Budynek składa się z kilku połączonych ze sobą brył pod dachami dwuspadowymi. Elewacja szczytowa budynku zawiera okulusy oraz tynkowaną blendę. Elewacje te zwieńczone zostały sterczynami. Elewacje dłuższe zakończone są ceglanym gzymsem.