Budynek przy ul. Paderewskiego 7 zbudowano w latach 1894-1895 jako siedzibę "stanów powiatowych". W okresie międzywojennym znajdowało się tu starostwo powiatowe.

Przy kościele w Lisowicach powstał ogród. Nie jest to jednak zwykły ogród, oprócz wartości estetycznych ma również przekaz duchowy „będziesz miłował, nie hejtował”.

Odwiedzając to miejsce poznacie wiele ciekawostek o św. Janie Nepomucenie, przeczytacie cenne refleksje dotyczące daru mowy, zdobędziecie też sposobność wyciszenia i skupienia w otoczeniu bogatej roślinności.

Św. Jan Nepomucen niewątpliwie jest postacią niezwykle popularną i czczoną, o czym świadczy niezliczona ilość jego figurek, przydrożnych kaplic i malowideł. Przede wszystkim jest on jednak  patronem tajemnicy spowiedzi św., o czym mówi już jego aureola. Nie lada ciekawostką jest fakt, że tylko Jan Nepomucen w swej aureoli ma wpisane 5 gwiazd. Każda z nich odpowiada jednej literce łacińskiego słowa "TACUI" tzn. "MILCZAŁEM". Można więc powiedzieć, że zachowanie tajemnicy spowiedzi św. jest wręcz wpisane w aureolę! Ponieważ ks. Nepomucen oddał życie, aby nie zgrzeszyć słowem,  jest także patronem dobrego używania mowy. Dobrego czyli nie krzywdzącego drugiego człowieka. Dziś niezwykle często słyszymy o oczernianiu, niesłusznym oskarżaniu, obmawianiu, niszczeniu reputacji, fake newsach, hejcie. Nikt jak św. Jan Nepomucen nie może być lepszym orędownikiem w tych, jakże krzywdzących i na długo raniących człowieka, wymiarach. On jest też patronem wszystkich ofiar zranionych mową.

Woźniki są wzmiankowane w dokumencie biskupa krakowskiego Fulka z 1206 r. Prawdopodobnie pod koniec XIII w. miasto posiadało drewniany kościół pod wezwaniem św. Walentego (wzmiankowany w 1490 r.). Na tym samym miejscu w roku 1696 wzniesiono nowy drewniany kościół, również pod tym samym wezwaniem. Po lokacji miasta (przed 1386 r.) wybudowano drugi kościół pod wezwaniem św. Katarzyny, który po zmianie lokacji w połowie XV w. stał się centrum parafii. Kościół parafialny został ujęty w rejestrze zabytków. Decyzją Wojewódzkiego Oddziału Ochrony Zabytków w Częstochowie z 16 grudnia 1997 r., wpisano dodatkowo do rejestru zabytków 17 przedmiotów ruchomych (m.in. ołtarze, rzeźby, kielichy i inne przedmioty kultu)[1]. Na terenie parafii znajduje się też zabytkowy kościół św. Walentego.

Tablica pamiątkowa poświęcona rocznicy otwarcia linii kolejowej Lubliniec – Wrocław Mikołajów.

Obiekt wybudowany w 1707 roku jako budynek mieszkalny dla organisty i jednocześnie nauczyciela w szkole. Pierwszym mieszkańcem był Jarosław Jaroszewicz. W 1819 roku posadę nauczyciela objął Lompa.

W Cesarstwie Habsburgów Zamek Lubliniecki oraz inne dobra miasta przez 55 lat były przedmiotem zastawów, a od 1587 roku kolejno własnością rodów, m. in. Kochcickich. od 1645 roku hr. Cellarych, a od 1727 roku de Garnier. W 1742 r. w wyniku I wojny śląskiej, Dolny Śląsk i Księstwo Opolskie weszły w skład Królestwa Prus. Dlatego zamek stał się własnością kolejnych rodów m. in. hr. F. Grotowskiego i hr. A. Renarda, az wreszcie państwa pruskiego.

Ośrodek powstał z inicjatywy Jana Myrcika, w oparciu o jego zbiory dotyczące historii Ziemi Śląskiej, ze szczególnym uwzględnieniem terenów znajdujących się na mapie powiatu lublinieckiego. Ośrodek mieści się w czterech pomieszczeniach prywatnych właściciela.

Uroczyste otwarcie Ośrodka - z udziałem wielu znanych osobistości ze świata kultury i nauki a także środków przekazu - miało miejsce 3 maja 2001 roku. Ośrodek Prowadzi „Księgę Gości", w której znajduje się około dwa tysiące pochlebnych wpisów.

Przed Ośrodkiem znajduje się wielka gablota reklamowa, w której ukazane jest piękno Gminy Koszęcin i Powiatu Lublinieckiego.

We wrześniu 2008 roku odsłonięto przy muzeum interesujący i dużych rozmiarów pomnik poświęcony 370 poległym na różnych wojnach Koszęcinianom.

Nadleśnictwo Boronów powstało w połowie XIX wieku. Znajduje się w miejscowości Zumpy, przy ul. Lipowej 4.

Budynek spełniał swoją funkcję do 1972 r. Obecnie jest to budynek mieszkalny.

Nadleśnictwo Boronów zostało wpisane do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie UCHWAŁY NR 60/XXV/2012 z dnia 26 września 2012 r.

Adaptacja miejskiego lasu na potrzeby rekreacji mieszkańców rozpoczęła się w latach 70-tych XIX wieku. Wtedy wytyczono pierwsze ścieżki, zbudowano krąg taneczny „Grzybek”, stoły i ławki. Szczególnie lubianym miejscem spacerowiczów była grobla obsadzona dębami, niektóre z nich liczą już 300 lat. Przed I wojną światową utworzono boisko sportowe, staw kąpielowy wraz z kabinami, kanał z mostkiem oraz plac zabaw dla dzieci.

Gmina Żydowska utworzyła kirkut w 1845 r. Na jego terenie zbudowano budynek parterowy mieszczący: kaplicę, kostnicę, pomieszczenie rytualnych obmywań, mieszkanie dla grabarza. Kirkut otoczono murem z czerwonej cegły z dwoma bramami, istniejącymi do dnia dzisiejszego oraz podzielono na 3 parcele: osobno chowano dzieci, mężczyzn i kobiety.